به گزارش چی 24 به نقل از عرفان:
رمضان، ماه اطاعت و بندگی است که بنده بیش از پیش باید به رابطه خود و خدا بپردازد. وقتی این گونه شد، یازده ماه دیگر خداوند به بنده خود می‌پردازد. این ماه یازده ماه دیگر را بیمه می کند.
قم – دارالعرفان/ محقق، مفسر و پژوهشگر علوم قرآنی، به نعمت های فراوان و ارزشمند خداوند برای انسان اشاره کرد و گفت: هر چه در آسمان و زمین هست، خداوند به سود صددرصد انسان آفریده، اما برخی آن را نمی فهمند، اگر کل آمریکاییها، اروپاییها، آسیاییها، آفریقاییها، اقیانوسیهایها، این سخنان و تأکیدات خداوند را میفهمیدند اوضاع کره زمین به این صورت نبود. انقدر غارتگری، کشتن، قتل، ترور، دزدی روز روشن، ظلم، خیانت و جنایت نبود. قرآن می فرماید: همه این مسایل محصول نفهمی است و جالب این است که در بعضی از آیات میگوید، نمیخواهند بفهمند چون اگر بفهمند همه منافع نامشروعشان بر باد است.
به گزارش روابط عمومی و امور بین الملل مؤسسه علمی فرهنگی دارالعرفان، استاد حسین انصاریان در سخنرانی خود در مسجد حضرت امیر(ع) تهران، اظهار کرد: قرآن مجید به نفع همه مردم جهان تا روز قیامت نازل شده است. «وَ سَخَّرَ لَكُمُ اَللَّيْلَ وَ اَلنَّهارَ وَ اَلشَّمْسَ وَ اَلْقَمَرَ وَ اَلنُّجُومُ مُسَخَّراتٌ بِأَمْرِه»؛ خورشید و ماه را و همه ستارگان را به سود شما به کار گرفت. کلمه «سخر» یا فعل سخر در این آیات به معنای به کار گرفتن است.
وی ادامه داد: اگر بخواهیم منافع خورشید و ماه و ستارگان را ببینیم که به چه اندازه هست، غیر ممکن است. من یک گوشهای را برایتان بیان میکنم، اینها از زیباترین مسائل قرآن و نشاطآور است. خورشید به زمین میتابد و آمادگی میدهد، عامل سر بیرون آوردن تمام دانههای نباتی و گیاهان می شود، عامل سبز شدن همه درختان میشود، عامل شکوفه ها و میوهها میشود، نور خورشید است. وقتی تابید در یک بخشی از زمین و علف روئیده شد، دامها از جمله گاو، شتر، گوسفند و بز، از این علفهای بیابان میخورند، علفها در شکم آنها هضم می شود و تبدیل به شکمبه می شود. لذا وقتی دام را ذبح می کنند و معدهاش را درمیآورند، پر است از جویدههای علفها، سبز هم نیست و بوی بد میدهد.
استاد انصاریان افزود: خداوند در سوره مبارکه نحل از این شکمبه و خون دام برای شما میگوید، شیر روان خوش گوار تحویلتان میدهم یعنی شکمبه زرد بدبو را با خون به شدت قرمز فشرده میکند، فراوردهاش میکند و از دل این شکمبه زرد متعفن و خون، شیر با رنگ سفید و گوارا برای کام و بدن بیرون میآورد. سپس این شیر را به بازار می برند، عدهای شیر را میخرند و میخورند، عدهای خامه را میخرند و میخورند، عدهای سرشیر را میخرند و میخورند، و عدهای دوغ و عدهای کشک و عدهای کره و عدهای روغن و همچنین از گوشت آن هم برای پخت بسیاری از غذاها استفاده می کنند. روده این دام ها هم سال هاست که به صورت نخ درمیآورند و برای دوختن جاهای جراحی شده استفاده می کنند.
وی گفت: خداوند می فرماید: «قَلِیلا ما تَشْکُرُونَ»، خیلی کم هستند کسانی که بیدار نعمتهای من و کارهای من باشند و بخورند و بپوشند و سپاسگذاری کنند. ابتدا باید طبق نظری که اهل بیت(ع) دادند، شکر را بفهمیم، کم هستند کسانی که شکر میکنند. براساس توضیح اهل بیت(ع) کم هستند کسانی که از حرامهای خدا خودداری میکنند و کم هستند کسانی که خدا را عبادت میکنند، این معنی شکر است. «شُکرُ النِّعَمِ اِجتِنابُ المَحارِمِ» شکر این است که انرژی گرفته شده از خوردن را خرج شیطان نکنی و او را خوشحال کنی و برابر خدا سینهاش را سپر کنی تا به خود اجازه دهد که بگوید، گفتم به عزتت قسم همه را گمراه میکنم. پس ببین چطور به بندگانت مسلط شدم و از تو جدایشان کردم. باعث خنده و کف زدن شیاطین نشویم. خداوند در سوره توبه میفرماید: اگر دنبال خوشحالی و رضایت میگردید از همه سزاوارتر به این که خوشنودشان کنید و رضایتش را جلب کنید، من هستم و پیغمبر(ص) که شما را هدایت کرد و دست شما را گرفته است.
استاد انصاریان به دیگر نعمت بی مانند و ارزشمند خدا اشاره و تصریح کرد: «سَخَّرَ لَکُمُ الشَّمْسَ وَ الْقَمَرَ»، مردم اغلب در فضا ماه را میبینند؛ میلیاردها نخل خرما و درخت در کنار دریاها کاشته شده، اینها آب فراوان میخواهند، با دست نمیشود، به آنها آب داد، ماه رابطهاش با زمین رابطه جزر و مدی است. در یک برهه از برج ماه وقتی که با دریا روبرو میشود آب دریا را بالا میکشد، این آب بالا آمده راه میافتد در تمام نخلستانها و باغهای کره زمین که لب دریاست و همه را سیراب میکند و اگر حجم ماه بزرگتر از این بود دائماً کره زمین گرفتار سونامی بود. این کیست که می دانسته اندازه ماه را چقدر قرار دهد. در جزر هم آب پایین می آید، اگر جزر قویتری داشت که آب را از دسترس خارج میکرد، اگر کوچکتر بود چه میشد؟ دیگر جزر و مد به دردخوری انجام نمیگرفت. این کیست که محاسبه کرده کره ماه را چه وزنی، چه حجمی، بسازد و کجا قرار بدهد. سیصد و شصت و پنج هزار کیلومتر فاصله است، حال اگر این فاصله چهارصد هزار یا دویست هزار کیلومتر بود، چه بلاهایی سر زمین میآمد؟ دیگر موجودی نبود که بگوییم بلا سرش میآید. خداوند می فرماید: «ماه و خورشید را صددرصد به نفع شما به کار گرفتم» یعنی با این آیات ما را هدایت میکند به یک سلسله مسائلی که آن سلسله مسائل برای ما سکوی پرواز میشود تا به سوی قرب پروردگار حرکت کنیم و این کار از دست هیچ کتابی به جز قرآن برنمیآید. کتاب های آسمانی گذشته هم که از بین رفته، فقط قرآن مانده، کتاب های علمی هم که میلیون ها عدد آن در کتابخانههاست هم این کار را نمیتواند، انجام دهد.
وی گفت: «خَلَقَ لَکُمْ ما فِی اْلأَرْضِ جَمیعًا»؛ جماد، نبات، حیوان، سنگهای گرانقیمت، عقیق، فیروزه، الماس، آهن، مس، کوه، تپه، نفت، گاز، آب، دریا، رود، چشمه، خوراکیهای گوناگون و هر چه در زمین است، خداوند به سود صددرصد انسان آفریده است. این آیه بسیار کوتاه است ولی به اندازه مجموع زمین حرف دارد. این سخنان چندین بار در قرآن کریم توسط خداوند مورد تأکید قرار گرفته اما برخی آن را نمی فهمند، اگر کل آمریکاییها، اروپاییها، آسیاییها، آفریقاییها، اقیانوسیهایها، این سخنان و تأکیدات خداوند را میفهمیدند اوضاع کره زمین به این صورت نبود. انقدر غارتگری، کشتن، قتل، ترور، دزدی روز روشن، ظلم، خیانت و جنایت نبود. قرآن می فرماید: همه این مسایل محصول نفهمی است و جالب این است که در بعضی از آیات میگوید، نمیخواهند بفهمند چون اگر بفهمند همه منافع نامشروعشان بر باد است. مثلاً اگر ترامپ همین دو تا آیه امروز را بفهمد، کافی است، اما نمی فهمد؛ مردک پولباز، آلوده، بیخرد، سر سفره خدا نشسته و دارد به تمام کره زمین از واشنگتن جنایت میکند. دزد عجیبی است، رئیس جمهورهای امریکا مثل این دزد نبودند و هنرمند نبودند، که دو روز به عربستان سفر کند، 10 دقیقه برقصد، پانصد میلیارد دلار مال مسلمانها را چک بگیرد و به آمریکا برگردد، «قَلِیلا ما تَشْکُرُونَ أَكْثَرَهُمْ لاَ يَعْلَمُونَ»؛ هم سپاسگذار نیستند هم نفهم هستند.
استاد انصاریان تصریح کرد: میلیونها سال پیش موتور، کارخانه، لوکوموتیو و هواپیما نبود، میلیونها سال پیش روشنایی برخی مردم نور ماه و عدهای دیگر سنگهای چخماق را به هم میزدند تا جرقه ای بزند و هیزمی روشن کنند. اما میلیونها سال پیش خدا میدانست که این جنس دو پا یک روزی ماشینهای مکانیکی، موتور، لوکوموتیو، ماشین سواری، اتوبوس، کارخانه برق، آهن و فولاد و میلگرد تولید می کند. چون این مسأله را می دانست میلیاردها سال پیش در دل زمین و دریا نفت و گاز ذخیره کرد تا پس از گذشت صدها سال باز هم بشر برای روشنایی خانه خود دو سنگ چخماق را برندارد و به هم بزند تا جرقه ای تولید شود. این همه نعمتی که خداوند به ما عطا کرده، شکر ندارد؟ عبادت ندارد؟ فرار از گناهان ندارد؟!
انتهای پیام /
منبع : پایگاه عرفان
رمضان، ماه اطاعت و بندگی است که بنده بیش از پیش باید به رابطه خود و خدا بپردازد. وقتی این گونه شد، یازده ماه دیگر خداوند به بنده خود می‌پردازد. این ماه یازده ماه دیگر را بیمه می کند.
قم – دارالعرفان/ محقق، مفسر و پژوهشگر علوم قرآنی، به نعمت های فراوان و ارزشمند خداوند برای انسان اشاره کرد و گفت: هر چه در آسمان و زمین هست، خداوند به سود صددرصد انسان آفریده، اما برخی آن را نمی فهمند، اگر کل آمریکاییها، اروپاییها، آسیاییها، آفریقاییها، اقیانوسیهایها، این سخنان و تأکیدات خداوند را میفهمیدند اوضاع کره زمین به این صورت نبود. انقدر غارتگری، کشتن، قتل، ترور، دزدی روز روشن، ظلم، خیانت و جنایت نبود. قرآن می فرماید: همه این مسایل محصول نفهمی است و جالب این است که در بعضی از آیات میگوید، نمیخواهند بفهمند چون اگر بفهمند همه منافع نامشروعشان بر باد است.
به گزارش روابط عمومی و امور بین الملل مؤسسه علمی فرهنگی دارالعرفان، استاد حسین انصاریان در سخنرانی خود در مسجد حضرت امیر(ع) تهران، اظهار کرد: قرآن مجید به نفع همه مردم جهان تا روز قیامت نازل شده است. «وَ سَخَّرَ لَكُمُ اَللَّيْلَ وَ اَلنَّهارَ وَ اَلشَّمْسَ وَ اَلْقَمَرَ وَ اَلنُّجُومُ مُسَخَّراتٌ بِأَمْرِه»؛ خورشید و ماه را و همه ستارگان را به سود شما به کار گرفت. کلمه «سخر» یا فعل سخر در این آیات به معنای به کار گرفتن است.
وی ادامه داد: اگر بخواهیم منافع خورشید و ماه و ستارگان را ببینیم که به چه اندازه هست، غیر ممکن است. من یک گوشهای را برایتان بیان میکنم، اینها از زیباترین مسائل قرآن و نشاطآور است. خورشید به زمین میتابد و آمادگی میدهد، عامل سر بیرون آوردن تمام دانههای نباتی و گیاهان می شود، عامل سبز شدن همه درختان میشود، عامل شکوفه ها و میوهها میشود، نور خورشید است. وقتی تابید در یک بخشی از زمین و علف روئیده شد، دامها از جمله گاو، شتر، گوسفند و بز، از این علفهای بیابان میخورند، علفها در شکم آنها هضم می شود و تبدیل به شکمبه می شود. لذا وقتی دام را ذبح می کنند و معدهاش را درمیآورند، پر است از جویدههای علفها، سبز هم نیست و بوی بد میدهد.
استاد انصاریان افزود: خداوند در سوره مبارکه نحل از این شکمبه و خون دام برای شما میگوید، شیر روان خوش گوار تحویلتان میدهم یعنی شکمبه زرد بدبو را با خون به شدت قرمز فشرده میکند، فراوردهاش میکند و از دل این شکمبه زرد متعفن و خون، شیر با رنگ سفید و گوارا برای کام و بدن بیرون میآورد. سپس این شیر را به بازار می برند، عدهای شیر را میخرند و میخورند، عدهای خامه را میخرند و میخورند، عدهای سرشیر را میخرند و میخورند، و عدهای دوغ و عدهای کشک و عدهای کره و عدهای روغن و همچنین از گوشت آن هم برای پخت بسیاری از غذاها استفاده می کنند. روده این دام ها هم سال هاست که به صورت نخ درمیآورند و برای دوختن جاهای جراحی شده استفاده می کنند.
وی گفت: خداوند می فرماید: «قَلِیلا ما تَشْکُرُونَ»، خیلی کم هستند کسانی که بیدار نعمتهای من و کارهای من باشند و بخورند و بپوشند و سپاسگذاری کنند. ابتدا باید طبق نظری که اهل بیت(ع) دادند، شکر را بفهمیم، کم هستند کسانی که شکر میکنند. براساس توضیح اهل بیت(ع) کم هستند کسانی که از حرامهای خدا خودداری میکنند و کم هستند کسانی که خدا را عبادت میکنند، این معنی شکر است. «شُکرُ النِّعَمِ اِجتِنابُ المَحارِمِ» شکر این است که انرژی گرفته شده از خوردن را خرج شیطان نکنی و او را خوشحال کنی و برابر خدا سینهاش را سپر کنی تا به خود اجازه دهد که بگوید، گفتم به عزتت قسم همه را گمراه میکنم. پس ببین چطور به بندگانت مسلط شدم و از تو جدایشان کردم. باعث خنده و کف زدن شیاطین نشویم. خداوند در سوره توبه میفرماید: اگر دنبال خوشحالی و رضایت میگردید از همه سزاوارتر به این که خوشنودشان کنید و رضایتش را جلب کنید، من هستم و پیغمبر(ص) که شما را هدایت کرد و دست شما را گرفته است.
استاد انصاریان به دیگر نعمت بی مانند و ارزشمند خدا اشاره و تصریح کرد: «سَخَّرَ لَکُمُ الشَّمْسَ وَ الْقَمَرَ»، مردم اغلب در فضا ماه را میبینند؛ میلیاردها نخل خرما و درخت در کنار دریاها کاشته شده، اینها آب فراوان میخواهند، با دست نمیشود، به آنها آب داد، ماه رابطهاش با زمین رابطه جزر و مدی است. در یک برهه از برج ماه وقتی که با دریا روبرو میشود آب دریا را بالا میکشد، این آب بالا آمده راه میافتد در تمام نخلستانها و باغهای کره زمین که لب دریاست و همه را سیراب میکند و اگر حجم ماه بزرگتر از این بود دائماً کره زمین گرفتار سونامی بود. این کیست که می دانسته اندازه ماه را چقدر قرار دهد. در جزر هم آب پایین می آید، اگر جزر قویتری داشت که آب را از دسترس خارج میکرد، اگر کوچکتر بود چه میشد؟ دیگر جزر و مد به دردخوری انجام نمیگرفت. این کیست که محاسبه کرده کره ماه را چه وزنی، چه حجمی، بسازد و کجا قرار بدهد. سیصد و شصت و پنج هزار کیلومتر فاصله است، حال اگر این فاصله چهارصد هزار یا دویست هزار کیلومتر بود، چه بلاهایی سر زمین میآمد؟ دیگر موجودی نبود که بگوییم بلا سرش میآید. خداوند می فرماید: «ماه و خورشید را صددرصد به نفع شما به کار گرفتم» یعنی با این آیات ما را هدایت میکند به یک سلسله مسائلی که آن سلسله مسائل برای ما سکوی پرواز میشود تا به سوی قرب پروردگار حرکت کنیم و این کار از دست هیچ کتابی به جز قرآن برنمیآید. کتاب های آسمانی گذشته هم که از بین رفته، فقط قرآن مانده، کتاب های علمی هم که میلیون ها عدد آن در کتابخانههاست هم این کار را نمیتواند، انجام دهد.
وی گفت: «خَلَقَ لَکُمْ ما فِی اْلأَرْضِ جَمیعًا»؛ جماد، نبات، حیوان، سنگهای گرانقیمت، عقیق، فیروزه، الماس، آهن، مس، کوه، تپه، نفت، گاز، آب، دریا، رود، چشمه، خوراکیهای گوناگون و هر چه در زمین است، خداوند به سود صددرصد انسان آفریده است. این آیه بسیار کوتاه است ولی به اندازه مجموع زمین حرف دارد. این سخنان چندین بار در قرآن کریم توسط خداوند مورد تأکید قرار گرفته اما برخی آن را نمی فهمند، اگر کل آمریکاییها، اروپاییها، آسیاییها، آفریقاییها، اقیانوسیهایها، این سخنان و تأکیدات خداوند را میفهمیدند اوضاع کره زمین به این صورت نبود. انقدر غارتگری، کشتن، قتل، ترور، دزدی روز روشن، ظلم، خیانت و جنایت نبود. قرآن می فرماید: همه این مسایل محصول نفهمی است و جالب این است که در بعضی از آیات میگوید، نمیخواهند بفهمند چون اگر بفهمند همه منافع نامشروعشان بر باد است. مثلاً اگر ترامپ همین دو تا آیه امروز را بفهمد، کافی است، اما نمی فهمد؛ مردک پولباز، آلوده، بیخرد، سر سفره خدا نشسته و دارد به تمام کره زمین از واشنگتن جنایت میکند. دزد عجیبی است، رئیس جمهورهای امریکا مثل این دزد نبودند و هنرمند نبودند، که دو روز به عربستان سفر کند، 10 دقیقه برقصد، پانصد میلیارد دلار مال مسلمانها را چک بگیرد و به آمریکا برگردد، «قَلِیلا ما تَشْکُرُونَ أَكْثَرَهُمْ لاَ يَعْلَمُونَ»؛ هم سپاسگذار نیستند هم نفهم هستند.
استاد انصاریان تصریح کرد: میلیونها سال پیش موتور، کارخانه، لوکوموتیو و هواپیما نبود، میلیونها سال پیش روشنایی برخی مردم نور ماه و عدهای دیگر سنگهای چخماق را به هم میزدند تا جرقه ای بزند و هیزمی روشن کنند. اما میلیونها سال پیش خدا میدانست که این جنس دو پا یک روزی ماشینهای مکانیکی، موتور، لوکوموتیو، ماشین سواری، اتوبوس، کارخانه برق، آهن و فولاد و میلگرد تولید می کند. چون این مسأله را می دانست میلیاردها سال پیش در دل زمین و دریا نفت و گاز ذخیره کرد تا پس از گذشت صدها سال باز هم بشر برای روشنایی خانه خود دو سنگ چخماق را برندارد و به هم بزند تا جرقه ای تولید شود. این همه نعمتی که خداوند به ما عطا کرده، شکر ندارد؟ عبادت ندارد؟ فرار از گناهان ندارد؟!
انتهای پیام /
منبع : پایگاه عرفان
